#অনুৰাগ তোমাৰ বাবে(চুটি গল্প)
চৰাইৰ কিচিৰ মিচিৰ মাতত আভাৰ টোপনি ভাঙি গ'ল। বিচনাৰ ওচৰতে থকা খিড়িকী খনৰ পাতল পৰ্দাখনৰ লগত ছাঁ আৰু পোহৰে লুকাভাকু খেলিছিল। আভাই এই নিঃশব্দ খেল খন চাই বিচনাতে অলপ সময় পৰি থাকিল।জীৱনটোও চোন এটি খেল হৈ গৈছে দিনে দিনে। এটা দীঘল হুমুনিয়াহ বুকু ভেদি ওলাই আহিল। মেলি থোৱা দীঘল চুলিটাৰি খোপা এটা বান্ধি বিচনাৰ পৰা নামি আহিল তাই। শ্লিপাৰযোৰ ভৰিত সোমোৱাই লাহে লাহে বাহিৰলৈ ওলাই আহিল আৰু বেলকনিখনৰ ৰেলিঙত ধৰি ৰৈ গ'ল । শীতৰ আমেজ লৈ নিয়ৰবোৰে পাতবোৰৰ বুকুত উমলিয়ে আছিল।বাগিছাৰ ফুলবোৰেও যেন কাঁচিয়লি ৰ'দৰ উমাল পৰশ লৈ ৰজনীৰ শীতলতাবোৰ বেলিৰ বুকুত এৰি দিছিল। প্ৰকৃতিৰ ৰূপৰ সুষমা সমগ্ৰ দেহত বুলাই বাথৰুমৰ স্বাৱাৰটোৰ তলত নিজকে এৰি দিলে। আজিৰ এই দিনটো আন্য দিনৰ দৰে গতানুগতিক কৰিব বিচাৰিও ভৰি কেইটা ৰৈ গৈছে বাৰে বাৰে। মনটোৱেও পৰিধি ভাঙি যেনি তেনি বৈ গৈছে। দুচকুৰ লোতকক দুধাৰি পানীৰ লগত এক হৈ পৰিল। তিতা চুলি খিনি গামোচা খনেদি মেৰিয়াই পাতল গোলাপী মেখেলা চাদৰ যোৰ পিন্ধি ল'লে।আইনা খনত নিজকে এবাৰ চাই সেওঁতাত দীঘলকৈ সেন্দুৰৰ ৰেখাডাল টানি দিলে। গোলাপী ৰঙ অনুৰাগৰ বৰ প্ৰিয়। এই সাজযোৰ পিন্ধিলেই সি দুগাল চুমাৰে উপচাই দিছিল।তিতা চুলি খিনিত মুখ গুজি সৰু ল'ৰাৰ দৰে খেলি থাকিছিল। চুলি খিনি মেলি দি মৃদু খোজেৰে ৰুমৰ পৰা ওলাই আহিল। বাগিছাৰ পৰা তুলি অনা ফুল কেইপাহেৰে গোসাঁইৰ থাপনা খন সঁজাই প্ৰাৰ্থনা এটা গাব ধৰিলে। পুৱাৰ স্নিগ্ধতাৰ লগত চাৰিও ফালে বিয়পি পৰিল ভক্তিৰ সুৰ…………………… "কিমতে ভকতি কৰিবো তোমাত" ……………………………হৰি য়ে……… গোসাঁই ঘৰৰ পৰা ওলাই প্ৰসাদৰ ভাগটো অনুৰাগলৈ সঁজাই থলে। আজি আভা আৰু অনুৰাগৰ বিবাহ বাৰ্ষিক। তাৰ দীৰ্ঘ আয়ু কামনা কৰি শৰাই এভাগ দিছিল ঘৰতে। আভাই প্ৰসাদৰ প্লেট খন লৈ অনুৰাগৰ আগত থলে । সি এপলক তাইলৈ চাই প্লেটখন দলি মাৰি দিলে আৰু ভিতৰলৈ পলাই যোৱাৰ দৰে দৌৰ মাৰি গ'ল । আভা মজিয়াত পৰা প্ৰসাদবোৰৰ মাজতে বহি পৰিল আৰু তাই চাৰিও ফালে ঘূৰি থাকিল কিছুমান শব্দ …………"সকলো মোৰ শত্ৰু । তহঁতি মোক মাৰিব বিচাৰিছ। বচোৱা মোক বচোৱা। …………"
বাব্লী বুঢ়াগোহাঁই,নাজিৰা,শিৱসাগৰ
চৰাইৰ কিচিৰ মিচিৰ মাতত আভাৰ টোপনি ভাঙি গ'ল। বিচনাৰ ওচৰতে থকা খিড়িকী খনৰ পাতল পৰ্দাখনৰ লগত ছাঁ আৰু পোহৰে লুকাভাকু খেলিছিল। আভাই এই নিঃশব্দ খেল খন চাই বিচনাতে অলপ সময় পৰি থাকিল।জীৱনটোও চোন এটি খেল হৈ গৈছে দিনে দিনে। এটা দীঘল হুমুনিয়াহ বুকু ভেদি ওলাই আহিল। মেলি থোৱা দীঘল চুলিটাৰি খোপা এটা বান্ধি বিচনাৰ পৰা নামি আহিল তাই। শ্লিপাৰযোৰ ভৰিত সোমোৱাই লাহে লাহে বাহিৰলৈ ওলাই আহিল আৰু বেলকনিখনৰ ৰেলিঙত ধৰি ৰৈ গ'ল । শীতৰ আমেজ লৈ নিয়ৰবোৰে পাতবোৰৰ বুকুত উমলিয়ে আছিল।বাগিছাৰ ফুলবোৰেও যেন কাঁচিয়লি ৰ'দৰ উমাল পৰশ লৈ ৰজনীৰ শীতলতাবোৰ বেলিৰ বুকুত এৰি দিছিল। প্ৰকৃতিৰ ৰূপৰ সুষমা সমগ্ৰ দেহত বুলাই বাথৰুমৰ স্বাৱাৰটোৰ তলত নিজকে এৰি দিলে। আজিৰ এই দিনটো আন্য দিনৰ দৰে গতানুগতিক কৰিব বিচাৰিও ভৰি কেইটা ৰৈ গৈছে বাৰে বাৰে। মনটোৱেও পৰিধি ভাঙি যেনি তেনি বৈ গৈছে। দুচকুৰ লোতকক দুধাৰি পানীৰ লগত এক হৈ পৰিল। তিতা চুলি খিনি গামোচা খনেদি মেৰিয়াই পাতল গোলাপী মেখেলা চাদৰ যোৰ পিন্ধি ল'লে।আইনা খনত নিজকে এবাৰ চাই সেওঁতাত দীঘলকৈ সেন্দুৰৰ ৰেখাডাল টানি দিলে। গোলাপী ৰঙ অনুৰাগৰ বৰ প্ৰিয়। এই সাজযোৰ পিন্ধিলেই সি দুগাল চুমাৰে উপচাই দিছিল।তিতা চুলি খিনিত মুখ গুজি সৰু ল'ৰাৰ দৰে খেলি থাকিছিল। চুলি খিনি মেলি দি মৃদু খোজেৰে ৰুমৰ পৰা ওলাই আহিল। বাগিছাৰ পৰা তুলি অনা ফুল কেইপাহেৰে গোসাঁইৰ থাপনা খন সঁজাই প্ৰাৰ্থনা এটা গাব ধৰিলে। পুৱাৰ স্নিগ্ধতাৰ লগত চাৰিও ফালে বিয়পি পৰিল ভক্তিৰ সুৰ…………………… "কিমতে ভকতি কৰিবো তোমাত" ……………………………হৰি য়ে……… গোসাঁই ঘৰৰ পৰা ওলাই প্ৰসাদৰ ভাগটো অনুৰাগলৈ সঁজাই থলে। আজি আভা আৰু অনুৰাগৰ বিবাহ বাৰ্ষিক। তাৰ দীৰ্ঘ আয়ু কামনা কৰি শৰাই এভাগ দিছিল ঘৰতে। আভাই প্ৰসাদৰ প্লেট খন লৈ অনুৰাগৰ আগত থলে । সি এপলক তাইলৈ চাই প্লেটখন দলি মাৰি দিলে আৰু ভিতৰলৈ পলাই যোৱাৰ দৰে দৌৰ মাৰি গ'ল । আভা মজিয়াত পৰা প্ৰসাদবোৰৰ মাজতে বহি পৰিল আৰু তাই চাৰিও ফালে ঘূৰি থাকিল কিছুমান শব্দ …………"সকলো মোৰ শত্ৰু । তহঁতি মোক মাৰিব বিচাৰিছ। বচোৱা মোক বচোৱা। …………"
বাব্লী বুঢ়াগোহাঁই,নাজিৰা,শিৱসাগৰ